ခြင်္သေ့အိုတစ်ကောင်နဲ့
ခြင်္သေ့ပျိုတစ်ကောင်ဟာ
အချင်းချင်း အတော်လေး ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သွား ခဲ့ကြတယ်.
တစ်နေ့တော့
အကြောင်းတစ်ခုကြောင့်
သဘောထား ကွဲပြီးတစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင် ရန်သူဖြစ်သွားလေရော.
တစ်နေ့ ခြင်္သေ့အိုကြီးကို
ခွေး(၂၅)ကောင် အကောင်သုံးဆယ်လောက်က ဝိုင်းကိုက်ကြတယ်.
အဲ့ဒီအချိန်
ခြင်္သေ့ပျို ရောက်လာပြီး
ဟိန်းလိုက်တော့ ခွေးတွေ အကုန်
ထွက်ပြေးကုန်တယ်. ခြင်္သေ့ပျိုလည်းအဲ့ဒီ အနားကနေ ပြန်ထွက်သွားလိုက်တယ်.
ဒီအဖြစ်အပျက်
အားလုံးကို ကြည့်နေတဲ့
တစ်ခြားခြင်္သေ့ တစ်ကောင်က ခြင်္သေ့ပျိုကို မေးတယ်.
မင်းတို့နှစ်ယောက်
အချင်းချင်းမသင့်မမြတ်ဖြစ်နေတာတောင် မင်းဘာလို့သူ့ကို လာကယ်လိုက်တာလဲ?
ဒီတော့ ခြင်္သေ့ပျိုက ပြန်ပြောတယ်.
ငါတို့ချင်းမသင့်မြတ်တာက တစ်ကဏ္ဍပါ.
ဒါပေမယ့်
“ခွေးကတောင် လာပြီး
အခွင့်ကောင်းယူနိုင်လောက်တဲ့
အားနည်းချက်မျိုး ငါတို့ အုပ်စုမှာ
ရှိမနေ စေချင်လို့ပါ”
# Crd
